The smoke that thunders

Hallo allemaal,

Hoe is het? Ik moet zeggen dat ik weer super veel leuke reactie heb gekregen. Heel erg bedankt. Nu een blog vanuit het prachtige Livingstone. De vakantie is nu echt begonnen en naast de dingen die ik al gezien heb, staan er nog veel meer dingen gepland. Hier mijn avonturen van de afgelopen dagen.

Dierentuin. Zondag 18 april.
Na een betere nacht en zelf een beetje uitslapen sta ik rond 9en onder een warme douche. Heerlijk! Na een rustig ontbijtje vertekken B-J en ik met de taxi naar het busstation voor minibusjes. We gaan vandaag naar de dierentuin.
Om naar de dierentuin te gaan is het handigste om met een minibusje naar Chilanga te nemen. Taxi’s vragen super veel geld en zo’n busritje is ook week een hele ervaring.
Op het busstation hebben we al snel het goede busje gevonde. Het is nog tamelijk leeg, dus nemen we plaatst op de achterbank. Dit hadden we beter niet kunnen doen... Op de achterbank moeten namelijk 5 mensen gepropt worden. Leuk =S Na een half uurtje wachten is het busje vol en kunnen we vertrekken. Er zijn in de tussentijd een heel aantal ververlende verkopers langs geweest en de 2 muzulus (moezoeloes =blanke in Tonga/Bemba) waren weer het gesprek van de dag.
Het busje rijdt eerst met een rotgang door de stad, om vervolgens op de 80km/h tweebaansweg heel langzaam te gaan rijden. Na een ritje van een half uur zijn we bij de dierentuin en het heeft maar 8.000kw pp (1,30) gekost.
De dierentuin is samen met een botanische tuin en omdat B-J en ik te egenwijs zijn om op de plattegrond te kijken, lopen we eerst de hele tuin door opzoek naar dieren. Een goed onderhouden park, met bruggetjes en een rustgevende sfeer. Niet heel erg om in te verdwalen dus. Er is ook een koor van zo’n 12 mensen meerstemmige liederen aan het oefenen en dat is een mooi gehoor. Dan realiseer ik mij weer even dat ik echt in Afrika ben.
Na tot de conclusie te zijn gekomen dat het toch wel verstandig is om de plattegrond te gaan bekijken, lopen we terug naar de ingang. De dierentuin is na de ingang gelijk rechts en dan door het dichte hek. Het dichte hek mogen we gewoon zelf open maken en het valt mij gelijk op dat deze paden veel minder onderhouden zijn. De wandelpaden bestaan uit hoog gras of gemaaid gras, waarvan de resten nog op het pas liggen. Niet te vergelijken met een Nederlandse dierentuin. De meeste hokken bestaan ook gewoon uit grasvlakte met een hek van gaas er om heen. We maken rustig een rondje langs alle hokken en zien al heel wat dieren. Zebra’s , kamelen, konijnen, stokstaartjes, aapjes, wilde honden, wilde varkens, impala’s, struisvogels en nog meer soorten vogels. Het is heerlijk rustig in het park en ik neem alle tijd om alle dieren op de foto te krijgen.
Ondertussen is het lunch tijd geworden en gaan we op het terrasje zitten. Het eten is redelijk prijzig, maar wel lekker. B-J belt met zijn moeder, er komt een bruidspaar + stoet langs en het begint te regenen. De regen is verkoelend en snel weer over en dan is het tijd voor de voertour. De voertour gaat in een grote groep van kooi naar kooi en we krijgen uitleg bij elk dier. De grote atractie is het voeren van de wilde honden, leeuwen en cheeta. Bij de wilde honden ligt er vlees klaar en wanneer de hekken open gaan, sprinten de honden er op af en schrokken de grote stukken vlees naar binnen. Bij de leeuwen gaat het op dezelfde manier, alleen eten de leeuwen wat netter. Bij de cheeta wordt het vlees over het hek gegooid, wat hij dan uit de lucht grijp en aan gaat liggen kluiven. De voertour is een mooie aanvulling en afsluiting van ons bezoek aan de dierentuin. We lopen rustg terug naar de bushalte, kletsen lekker na en hebben al snel een busje terug naar Lusaka.
In Lusaka aangekomen halen we eerst bij het busstation bustickets naar Livingstone voor dinsdag. We zijn de eerste en kunnen mooi de voorste plekjes inpikken. Dan gaan we door naar de backpackers. We eten in het restaurant van Ku-ombuka en brengen de avond door met gezellig kletsen. We hebben 2 Nederlandse jongens ontmoet, maar weet geen namen. Dan duik ik na een leuke dag rond 10en lekker mijn bedje in.

Even van de wereld. Maandag 19 april.
Na een rustge nacht, waarin niemand ’s nachts binnen kwam vallen, word ik rond 8en wakker. De ochtend is rustig. De was doen, beetje lezen, beetje kletsen en water halen bij het winkeltje verderop. Dan na de lunch pakken we een taxi naar het veel belovende Manda Hill winkelcentrum. Het winkelcentrum is een working proces en echt veel interessante winkel zijn er niet. Gelukkig is er wel een soort van DA waar de mensen wel verstand hebben van de medicijnen die ze verkopen en spreekt het personeel ook heel goed Engels. Dan zonder de dingen die we wilden kopen ploffen we neer op een terrasje. Een wijntje is heel aantrekkelijk, maar naar de tijd gezien geen goed idee. Dan eten we nog een ijsje op een ander terrasje en brengt een dvd-winkel ons op het idee om naar de bioscoop te gaan. We nemen een taxi en binnen 10 min zijn we bij een ander winkelcentrum en staan we te bekijken welke films er zijn. We hebben Eric helemaal niet nodig om naar de bios te gaan =). Na wat discussie zijn we het over de film eens en halen we ticktes voor wel 2,15 pp. De film begint pas over 45 min, dus we struinen het winkelcentrum nog even door. We vinden leuke zonnebrillen, die we uiteindelijk niet kopen, omdat ze veel duurder zijn dan dat we dachten. Ik baal hiervan en kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik mijn gewoon nog goede zonnebril in de bus heb laten liggen.
Tijd voor de film. De bioscoopzaal is een ijskast, maar dat maakt de film niet minder leuk. In het begin is het onduidelijk waar de film heen gaat, maar uiteindelijk is het een super grappige film. Voor de nieuwsgierige mensen het was de film Date night. Wanneer de film af is en we de zaal uit lopen realiseer ik me dat ik toch echt in Afrika ben. De warmte komt gelijk op je af en in de bios was ik gewoon even van de wereld. Voor mijn gevoel had ik ook gewoon de bios in purmerend uit kunnen lopen. Heel vreemde gedachte, maar een geslaagde middag.
Na een heerlijke pizza gegeten te hebben pakken we een taxi terug naar Ku-ombuka en gaat de avond rustig voorbij. Even internetten, wat drinken, bellen met thuis en dan naar bed. Ik denk nog een tijd na over de afgelopen dagen en de veranderingen die er thuis aan de gang zijn.

Op naar Livingstone. Dinsdag 20 april.
Na een nacht metveel wakker worden en wakker liggen, zet ik om 5.45 mijn wekker uit. Na een warme douch en evn op gng komen zitten B-J en ik in de taxi. Op het busstation moeten we weer lekker veel wachten. Na eindelijk onze tassen in onderin de bus egdaan te hebben, even geplast te hebben zit ik kwart voor 7 helemaal klaar voor vertrek in de bus.De busindeling geeft nog wat problemen, maar om 7.15 rijden we het busstation af.
De bus tijd wat gek en ik denk gelijk “als het maar geen lekker band is”. De bus stond na 50m en er blijkt een steen in een van de wielen te zitten. De steen wordt er op een zeer proffesionele zambiaanse manier uit geramd. Dit geeft veel bekijks en er zijn veel mensen die zich er mee gaan bemoeien. Na een half uur komen the driver en the conductor bezweet binnen en kunnen we vertrekken. 45 min later dan gepland zijn we dan eindelijk onderweg. De weg is anders dan die naar Mongu. Deze weg gaat over glooiende bergen en er staan heel andere bomen naast de weg. Er zijn geen dieren te bekennen, maar wel heel veel groen.
Ik ben lekker moe en ik duf in de bus lekker verder. De reis gaat redelijk snel en de weg is redelijk goed. Alleen het laatste stuk moeten we over zij-wegen omdat er aan de hoofdweg gewerkt wordt. Deze zij-weg is meer als de weg naar Mongu, plat en hobbelig. In Livingstone aangekomen nemen we een taxi naar JollyBoys backpackers waar we gaan verblijven. We hebben snel een kamer en kunnen nog een bed kiezen. We installeren de klamboe en gaan lekker brak even rustg een colaatje halen. ’s Avonds eten we bij het restaurant van de backpacker, dit gaat in het donker, omdat de stroom uitvalt. Dan hangen we gezellig aan de bar met een Amerikaan en ga ik vroeg naar bed.
Ik slaap bij 9en en wordt bij 11en wakker van nieuwe gasten. Mijn hoofd en armen gloeien. Mijn armen zitten onder de rode bultjes en ik heb duidelijk koorts. De gedachte van Malaria gaat gelijk door mijn hoofd. Ik blijf rustig, neem iets tegen de koorts, smeer mijn armen in met Anthisan (tegen de jeuk) probeer verder te slapen.

Gezellige kamer genoten. Woensdag 21 april.
Na een goede nachtrust voel ik me ’s ochtends prima. De bultjes op mijn armen zijn weg en de termometer van de balie vertelt mij dat ik ook geen koorst of verhoging heb. Ik ben erg opgelucht en na een lekker ontbijt gaan we gewoon op pad. We gaan vandaag even rustig aan doen, even Livingstone een beetje verkennen, in het zwembad liggen en activiteiten plannen. Livingstone is niet groot, maar de typische toeristen winkeltjes zijn leuk en we vinden ook zonnebrillen. Het zwembad is heerlijk en over welke dingen we allemaal willen gaan doen zijn we het ook snel eens.
Aan het einde van de middag hebben we 3 nieuwe kamer genoten en die vragen ons mee uit eten. Heel gezellig. De 3 zijn hier samen gekomen, maar kennen elkaar niet. 2 Engelse (Scott, ook basisschoolleerkracht en Nick) en een Amerikaanse (Ameril). We eten bij de Italiaan en dit is super gezellig. Dan brengen we de rest van de avond nog door op het terras van de backpacker en rond 10en gaan de 3 mannen op stap en de 2 meiden richting bed. Ik vind het niet verstandig om mee te gaan aangezien ik gisteravond koorst had. Ik baal wel een beetje, maar even gezellig kletsen met Ameril is ook heel leuk. De jongens zijn ook al snel weer terug, want woensdag is geen party night in Livingstone. Na een rustige en gezellige dag waarin is gebleken dat ik niet ziek ben (4 keer mijn temp op genomen en was gewoon oke) kan ik heerlijk slapen.

The smoke that thunders. Donderdag 22 april.
Na lekker geslapen te hebben, lekker gedouched te hebben is het tijd voor ontbijt. Na het ontbijt nemen B-J en ik afscheid van Ameril. Ze vliegt terug naar de VS vandaag. We nemen een foto, wisselen facebook adressen uit en knuffelen gedag. Na gepint en wat inkopen te hebben gedaan is het tijd om de taxi naar Victoria Falls te nemen.
In de taxi zien we de dampwolk al hangen en ik ben echt super nieuwsgierig. Ik kijk er super naar uit en het wachten is het waard geweest. In het park van Victoria Falls hebben we een super middag. Eerst bekijken we de Falls van de voorkant. Het is echt ongelovelijk hoeveel water er naar beneden dondert. Na even rustig droog gekeken te hebben gaan we verder. Hoe dichterbij je bij de falls komt, hoe natter je wordt. We zijn hier op voorbereid en worden heerlijk drijfnat. Dit is heerlijk want de lucht is strak blauw en het is lekker warm. We lopen over verschillende paden en dwalen lekker. Het is super groen en mooi. Dan nemen we de andere weg die lijd naar de andere kant. We zien nu de falls vanaf de kant waar het water naar beneden dondert. Ik maak heel veel foto’s en we zijn heerlijk de toerist aan het uithangen. Op een rustig plekje eten we onze lunch, uitkijkend over de snel stromende Zambezi.
Opeens lopen er ook een aantal apen rond. Het zijn bafianen. Ik ben gelukkig snel genoegen kan ze op de foto krijgen. Na gegeten en even lekker gezeten te hebben, kijken we wat we nog meer kunnen zien. Er is een optie om naar de boiling pot te lopen. Dit is wel een heel stuk naar beneden klimmen, maar we zijn toch te nieuwsgierig om dit voobij te laten gaan. Onderweg komen we nog een aantal bekende gezichten tegen en horen we dat de klim echt de moeite waard is. Dit is ook echt zo. We komen groepen met bafianen tegen en we lopen gewoon door een oerwoud. De omgeving is prachtig, de dieren zijn indrukwekkend, de geur is heerlijk en het geluid van de falls komt steeds dichterbij. Ik merk wel echt dat mijn benen geen trappen meer gewent zijn, maar dat maakt de wandeling niet minder leuk. Ik maak super veel foto’s van de omgeving en B-J en ik zetten elkaar ook een aantal keer op de foto, op de mooiste plekjes. Beneden aangekomen is de afdaling echt de moeite waard geweest. De geweldige waterkracht is goed te zien. Er zijn allemaal draaikolken en de mist van de Falls is hier nog te zien. We kunnen ook goed uitkijken op de bungijumper en zijn benieuwd of een van de springers Scott of Nick is.
Na een appel en even rustig gezeten te hebben, besluiten we aan de weg terug te beginnen. Het begin is oke en voornamelijk recht, maar wanneer we bij de trappen aankomen zuchten we even voordat we gaan lopen. De trappen vallen uiteindelijk niet heel erg tegen. We rusten een keer en staan een keer 10 min stil, omdat er 2 bafianen op de trap zitten en niet van plan zijn om weg te gaan. We hebben geen idee of de bafianen ons iets zullen doen en blijven dus maar op veilige afstand. Er zijn wel een aantal kleintjes die op een meter afstand ons rustig aan staren. Na 10 min wachten zijn we het zat en zijn de bafianen makkelijk van het pad te halen met een appel. Dan kunnen we verder en is deze ochtend/middag echt helemaal tof geweest. Victoria Falls heeft echt mijn hart gestolen. B-J en ik zijn het er ect over eens dat we zeker nog eens moeten gaan.

Dit waren de eerst avonturen van mijn vakantie. Er zullen nog vele volgen want morgen staat er al een dagje kanoen gepland. Zaterdag gaan we een bootstocht doen. Zondag een fietstoer en van dinsdag op donderdag gaan we kamperen in Botswane en hopelijk heel veel dieren zien wanneer we op safari gaan. De komende dagen beloven helemaal fantstisch te gaan worden. Zal proberen snel weer wat belevenissen online te zetten! Voor nu was dit hem weer, hoop dat jullie weer met veel plezier mijn blog gelezen hebben. Liefs