Zambia has a special plays in my heart =)

Hallo allemaal,

Hoe gaat het? Met mij gaat alles goed. De laatste twee weken waren niet hele volle weken, maar nu ik terug denk zijn er toch wel wat dingen gebeurd. Ook wil ik nog even de mensen bedanken voor de leuke reacties op mijn vorige blog.
Ondertussen zijn ook de laatste twee weken dat ik Zambia aan ben aangebroken. Het idee dat naar huis gaan dichterbij komt, dringt nog niet heel erg tot me door. Mongu voelt deels als thuis en NL is nog zo ver weg voor mijn gevoel. Naast het besef dat ik mijn laatste week in Mongu in ga, is het besef van naar huisgaan er nog niet. Voor nu dan ook nog wat verhalen van hier!


Lusaka. Maandag, dinsdag en woensdag (3 t/m 5 mei).
Op maandag ochtend heb ik echt het gevoel dat de vakantie over is. De vakantie duurt nog een week, maar vertrekken uit Livingstone lijkt wel het einde. B-J en ik gaan om 9 uur met de Busisnesclas bus. Een bus met rijen van 2 aan 2 i.p.v. 2 aan 3. De bus is netjes onderhouden, redelijk ruim en vertrekt op tijd. In de bus is B-J niet erg lekker en moet ik eerlijk zeggen dat ik ook een beetje gek word van al die stomme busritten. Gelukkig heeft de bus driver haast en rijdt hij lekker door. Bij elke stop staan we maar heel kort stil en zijn we binnen 5 uurtjes in Lusaka.
Onderweg heb ik al onze vaste taxi driver gebelt en die staat al netjes op ons te wachten. Voor we naar Ku-ombuka backpackers gaan, halen we een busticket naar Mongu. We gaan deze keer weer een andere bus proberen, Shalom. Deze vertrekt altijd ’s middags om 13.00 en dat vinden we eigenlijk wel lekker, dan kunnen we ’s ochtends lekker rustig aan doen. Bij Ku-ombuka worden we gelijk herkend en hebben we een rustig avondje.
De nacht is erg onrustig, er is een man die om 3 uur gebeld wordt en gewoon luidruchtig vanuit zijn bed een telefoon gesprek heeft. Een van de andere kamergenoten zegt er iets van en haalt even later de leiding, wanneer de man gewoon door gaat met telefoneren. Het lawaai houdt hiermee alleen niet op, omdat de man een hele discussie begint vlak buiten de kamer met de persoon van de leiding. Gelukkig is het rond 4en weer stil en kan ik (+ alle andere) weer rustig verder slapen.
Dinsdag ochtend zijn B-J en ik lekker brak en doet een ontbijtje ons goed. Alles wat er gebeurd vergelijken we met Jolly Boys en Jolly Boys komt overal positiever uit. We zijn het er over eens dat, dat echt een super backpackers is en dat we daar echt super leuke mensen hebben leren kennen.
Na het ontbijt halen we water bij het winkeltje verderop en stappen we in de taxi richting het winkelcentrum met de bioscoop. We besluiten gelijk om zeker 2 films te kijken en de eerste begin eigenlijk gelijk. De eerste film heet the Tooth ferry en we hebben geen idee wat we van deze film moeten verwachten. Het is een beetje een vreemde film, maar B-J en ik lachen ons af en toe kapot. Dan gaan we even lekker lunchen met broodjes van de Subway. We hebben nog wat tijd over voordat de volgende film begint. In het winkelcentrum vinden we een boekenwinkel. Aangezien ik Harry Potter net voor de 2de keer uit heb gelezen, vind ik het wel een idee om een nieuw boek te kopen. Ik koop de The bourne identity en zelfs B-J koopt een boek, (dit is heel bijzonder).
Terug in de bios genieten we van Nanny Mc Phee 2. Een redelijk leuke film, maar de eerste Nanny Mc Phee is beter.
De beslissing om nog een 3de film te gaan kijken is snel gemaakt en Clash of the titons maakt onze film maraton compleet. We halen eten bij de super spar en genieten lekker van wat appelflap achtige dingen voor de film. In de filmzaal komen er twee jongens binnen lopen. Niet Nederlanders om te zien, maar ze spreken toch echt Nederlands. Wanneer ze precies achter ons gaan zitten, zeggen we ze gedag. Heel leuk om weer eens Nederlanders tegen te komen. We zijn alle benieuwd naar de film en waar hij nou over zal gaan is nog niet helemaal duidelijk. Het is achteraf gezien wel een goede film, alleen het verhaal is niet altijd even sterk en het is niet helemaal mijn ding. Na de film pakken we gelijk een taxi terug naar Ku-ombuka. Voor het eten zijn we netjes 2 min stil (het was 8 uur en 4 mei). Daarna genieten we van ons super goedkope en lekkere eten. De avond is snel om en ik lig al lekker vroeg op bed in mijn nieuwe boek te lezen.
Woensdag is echt weer een baaldag. De ochtend gaat maar langzaam voorbij. De bus vertrekt te laat en de busrit lijkt wel eeuwen te duren. In de bus lijkt het wel of ik de hele heenrit weer beleef. Het voelt vreemd om weer naar Mongu te gaan, omdat ik de laatste 2 weken totaal niet aan Mongu gedacht heb. ’s Avonds laat aangekomen in mijn kamer voelt het heel vertrouwd, het enige dat raar is, is dat het nog steeds heel stil is. Na mijn klamboe opgehangen te hebben, ga ik lekker in bed liggen. Het duurt lang voordat ik in slaap ben. Ik hoor allerlei geluiden en ben me allemaal inbrekers aan het voorstellen. Na mezelf toegesproken te hebben dat ik geen spoken moet zien, kan ik uiteindelijk rustig slapen.


Weer in Mongu. Zondag 9 mei.
De eerste 3 dagen in Mongu zijn niet heel erg boeiend geweest. Naast vooral rustig aan doen, een beetje huiswerk maken en films kijken hebben B-J en ik niet zo veel gedaan. Wel zijn we weer allemaal bekenden tegen gekomen en werden we zelfs herkend in Shoprite door een aantal taxi drivers. In het internetcafé dachten ze al dat we weer naar huis vertrokken waren en de baas van Oasis (restaurant) had ons ook al gemist. Verschillende leraren van het TTC vinden het ook leuk om ons weer te zien en de computerman wil heel graag weten hoe we Livingstone (zijn geboorteplaats) hebben ervaren. De herkenning is heel leuk en Mongu volt gelijk weer als thuis. Ik merk echt dat Zambia een speciaal plekje heeft gekregen in mijn hart door de laatste weken.
Op zondag middag krijg ik een sms van een van de Nederlandse meiden, Wendy en Leandra. Deze laatst 2 weken zijn er nog 2 Nederlander in Mongu. Twee meiden van een andere pabo en ik heb met ze afgesproken, dat wij ze van het busstation halen. B-J en ik vinden het een erg gezellig idee dat er nog 2 NLers zijn, de laatste 2 weken dat wij in Mongu zijn. De meiden hebben een redelijk snelle busrit en komen bij 5en in Mongu aan. Na hun tassen op het ttc te hebben gebracht en uitgezocht te hebben waar ze gaan slapen, gaan we lekker uit eten. De meiden komen bij mij op de kamer en dat is na het eten nog even een verbouwing om alles in mijn kamer te krijgen. Ook het ophangen van de klamboes is een heel gedoe. Het is erg grappig hoe Wendy op een stoel op een wankelend bed, een schroefje in het dak probeert te draaien. Het lukt gelukkig zonder ongelukken en daarna kletsen we nog een hele tijd, voordat we gaan slapen. Ik moet eerlijk toegeven dat het heel fijn is dat het niet meer zo stil is op campus. In slaapvallen gaat hierdoor veel makkerlijker. Naast de 2 meiden zijn er ook al wat studenten aangekomen vandaag.


Cheshire home. Maandag t/m vrijdag, (10 t/m 14 mei).
De eerste twee dagen op Cheshire home zijn nog erg rustig geweest. Maandag waren er totaal 3 kinderen en hebben B-J en ik geholpen de klassen op orde krijgen. Hiermee waren we rond 11en klaar en mochten we gaan. Dinsdag waren er een totaal van 6 kinderen. Voor de 6 kinderen waren 5 leerkrachten. De kinderen in mijn klas waren bezig met verschillende schrijf activiteiten en mij was er eigenlijk niets te doen. De ochtend was toch gezellig, omdat ik gewoon heel leuk contact heb met de 3 andere leerkrachten van mijn klas.
Op woensdag ochtend begint de ochtend eigenlijk weer al gewoon. Er zijn nu weer wat meer kinderen en na even lekker zingen, beginnen de tel activiteiten. De meester is aan het lesgeven en ik ga samen met Memory een andere projectje doen. Normaal hangt een slang aan de muur met alle dagen van de week er op. Deze is alleen kapot en wij gaan een nieuwe maken. We zijn nog maar net begonnen, wanneer we te horen krijgen dat er vanochtend een Minister van Child development langs gaat komen. Voor ik het weet sta ik buiten mee te helpen met het vegen van het plein. De man die dat normaal elke ochtend doet is er deze morgen niet en het plein ligt vol met bladeren. Met 5 mensen is het plein snel klaar en wordt het daarna wachten tot dat de minister komt. Het welkomslied wordt nog even geoefend en daarna begint het wachten. Zittend onder de boom, wachtend gaat de hele ochtend voorbij. Ik baal er van dat ik niet les heb kunnen geven, maar onder de boom is het ook erg gezellig met de verschillende collega’s en de kinderen om me heen.
Donderdag ochtend ben ik deels met Memory bezig met het maken van de slang. Het feit dat je met geel en blauw groen kan maken is bij Memory niet bekent. Tijdens het maken van de slang leg ik Memory uit hoe je nog meer verschillende kleuren kunt maken en zo ben ik toch deels aan het lesgeven. Dan help ik ook nog wat individuele kinderen met wat rekensommetjes en zo gaat de morgen snel voorbij.
Vrijdagochtend maak ik eerst samen met Memory de slag helemaal af. Na de pauze ga ik legeven aan het klasje van 6. De meester moet weg, dus ik kan lekker mijn gang gaan. Het klasje van 6 bestaat deze morgen uit 3 meiden. Ze hebben eigenlijk niet zo veel zin om iets te doen. Wanneer ik een afspraak met ze maakt dat we een half uurtje met letters en woordjes aan de gang gaan en daarna gaan kleuren, heb ik hun aandacht er wel bij. Het lezen gaat redelijk en daarna is het kleuren erg gezellig. Ik krijg halverwege de les, nog 2 meiden er bij en de morgen vliegt weer om. De leerkracht van de klas van B-J is ook weg gegaan en hij heeft ook lekker de klas gedraait. Ik doe om 12.30 de klaslokalen op slot en Memory laat gelijk zien waar de sleutel op geruimt moet worden. Ze vindt dat ik dat wel moet weten, dat is handig voor volgende week. Als ik weer af moet sluiten of eens wil openen. Het is echt super tof hoe B-J en ik op Cheshire home helemaal in het team worden op genomen. De eerste week is om en ik heb het ondanks het weinig lesgeven toch echt naar mijn zin gehad.

Wat ik nog helemaal niet heb verteld, is dat het gezellig is met de twee Nederlandse meiden. We zijn een avond aan het wandelen geweest. Er was verder op een groot vuur en we waren met zijn 4en erg nieuwsgierig wat er in de fik stond. Het was uiteindelijk een grasveld met was onkruit en er was een man die het vuur in de gaten hield. Wel een heel mooi gezicht en ook een aantal heel mooie foto’s. De meiden zijn nu voor weekendje weg, dus het is weer rustig in mijn kamer. We hebben vooral veel gelachen de laatste paar dagen. Helemaal leuk! Ook is het heel leuk om weer gezellige kletspraatjes met studenten te maken op het TTC. Het lijkt wel of we nooit op vakantie zijn geweest, zo normaal vind ik het weer om hier te zijn. Ik merk echt dat het nu weer als mijn 2de thuis voelt.


Dit waren mijn belevenissen weer voor nu. Volgende week werken B-J en ik weer alle dagen op Cheshire home. We hebben met sister Stella besproken dat we een aantal middagen bij het zwembad willen gaan werken. Volgende week zijn als het goed is alle kinderen er weer en zal het lesgeven ook meer vorm gaan krijgen. Verder hebben Memory al weer een plan om nog een van de stukke muurdingen opnieuw te gaan maken. Verder is hebben B-J en ik besloten om Zondag de 23ste met de bus richting Lusaka te gaan. Dan hebben we 3 dagen in Lusaka en dan is het tijd om naar huis te gaan. Er liggen dus weer heel wat activiteiten op mij te wachten en ik heb er zin in. Tot mijn volgende blog! Liefs